“Dojrzewanie to przejmowanie odpowiedzialności za swoje życie” – Fritz Perls
Okres dorastania to często czas trudny, zarówno dla dzieci, jak i dla rodziców. W tym czasie pojawiają się różnego rodzaju kryzysy rozwojowe, przez które młodzież musi przejść. Okres ten cechuje gwałtowny rozwój w sferze układu nerwowego i hormonalnego. To wszystko związane jest z wieloma trudnościami w sferze emocjonalnej czy poznawczej, z jakimi boryka się młody człowiek. Pojawiają się często niezrozumiałe dla niego stany emocjonalne, skrajności, napięcia czy lęki. Młodzież często ma poczucie bycia niezrozumianym i odrzuconym. Często bywa tak, że taki stan rzeczy przerasta młodych ludzi i przekształca się w różnego rodzaju niepokojące sytuacje. Młodzież próbując poradzić sobie ze swoimi trudnościami, stosuje różnorodne formy ucieczki: w używki, chorobę, niewłaściwą grupę rówieśniczą, etc. Bardzo ważne jest w tym czasie wsparcie dorosłych, także specjalistów. Takiego wsparcia można doświadczyć uczęszczając na psychoterapię. Psychoterapia młodzieży jest formą pomocy skierowaną do młodych ludzi, podczas której mogą oni w bezpiecznych warunkach uporać się ze swoimi trudnościami, przyjrzeć się swoim emocjom i potrzebom, skonfrontować się ze swoimi trudnymi doświadczeniami, wzmocnić swoje zasoby oraz odnaleźć rozwiązania swoich problemów.
Z psychoterapii młodzieży warto skorzystać, kiedy młody człowiek:
- doświadcza trudnych emocji, z którymi nie może sobie poradzić
- doświadcza długotrwałego poczucia silnego lęku,
- towarzyszy jej długotrwały stan obniżonego nastroju i smutku
- czuje, że ma zaniżone poczucie własnej wartości
- ma trudne relacje z rówieśnikami lub rodzicami
- czuje się osamotniony i zagubiony
- nadużywa alkoholu lub innych używek (narkotyki, dopalacze)
- za bardzo pogrąża się w świecie wirtualnym
- krzywdzi siebie poprzez samookaleczenia
- doświadcza niepokojących lub natrętnych myśli
- czuje, że sam nie jest w stanie poradzić sobie ze swoimi trudnościami lub problemami
Psychoterapia młodzieży rozpoczyna się od kilku spotkań konsultacyjnych z dzieckiem i rodzicami, które mają na celu zapoznanie się z trudnościami i wybór dalszych metod pracy. Ze względu na fakt, że młody człowiek nie jest pełnoletni i jest częścią systemu rodzinnego, rodzice są aktywnie włączani w proces terapeutyczny nastolatka. Oznacza to, że terapeuta spotyka się również z rodzicami. Ważne jest jednak fakt, że wszystko co dzieje się podczas sesji z nastolatkiem objęte jest tajemnicą. Wyjątkiem od tej zasady jest zagrożenie życia lub zdrowia dziecka. Informacje o przebiegu terapii udzielane rodzicom, są wcześniej ustalane z nastolatkiem i najczęściej komunikowane na wspólnym spotkaniu.
